شهادت بر گریه طفل به هنگام تولد
ابن عباس شهادت قابله را تنها بر استهلال و گریه کودک بهنگام تولد را جایز دانسته است و روایت شده که شعبی و نخعی و علی و شریح قاضی بدان حکم کرده‌اند. مالک گفته است برای گریه طفل بهنگام تولد مثل رضاع، شهادت دو زن لازم است و شافعی شهادت چهار زن را شرط دانسته است و ابوحنیفه یک مرد و دو زن یا دو مرد را لازم می‌داند، چون برای ثبوت ارث است. و لی برای این که نماز میت بر آن خوانده می‌شود و برای غسل شهادت یک زن را کافی دانسته است. علمای حنبلی در چیزهائی که غالباً مردان بر آن اطلاع پیدا نمی‌کنند، گواهی یک زن عادل را قبول کرده‌اند، همان‌طوریکه حذیفه یمان گفت که پیامبرصشهادت قابله را به تنهائی جایز دانسته است، که فقهاء آن را در کتب خود آورده‌اند.
و چیزهائی که غالباً مردها از آن اطلاع پیدا نمی‌کنند، مانند عیوب زنان که در زیر لباسشان پنهان است، و مانند بکارت و عدم بکارت و حیض و قاعدگی و و لادت و زنده بدنیا آمدن کودک و گریه کردن آن بهنگام و لادت و رضاع و گرفتن مجرای تناسلی زن و منسد بودن آن با گوشت یا استخوان و نرم بدنی و سفیدی بدن آن و امثال آن از جمله کارهائی که مردان در آن حضور ندارند، گفته‌اند مردان نیز در این باره همچون زنان هستند و بهتر نیز میباشند چون کمال دارند.