صلح و سازش

صلح در لغت بمعنی قطع منازعه و جنگ و کشمکش و در اصطلاح فقه و شرع اسلامی عقدی است که و سیله قطع خصومت و دشمنی بین طرفین نزاع را فراهم می‌کند که هریک از طرفین نزاغ را مصالح یا صلح کننده و سازشگر می‌نامد و چیزی که مورد نزاع است مصالح عنه و چیزی که برسر آن صلح صورت می‌گیرد و تعیین می‌گردد و یک طرف برای قطع نزاع و خصومت بدیگری می‌پردازد و جه المصالحه یا بدل و عوض صلح نامیده می‌شود.