شان و سبب نزول این آیه ۳۳ مائده
جمهور علما میگویند جمعی از مشرکان عرب از قبیله معروف (عرنیه) به مدینه آمدند و مسلمان شدند اما آب و هوای مدینه به آن‌ها نساخت و بیمار شدند و رنگشان زرد شد، پیامبرصبرای بهبودی آنان دستورداد، به خارج مدینه درنقطه خوش آب و هوائی از صحرا که شتران زکات را برای چرا به آنجا می‌بردند، بروند و ضمن استفاده ازآب و هوای آنجا، از شیر تازه شتران نیز به حدکافی استفاده‌کنند. آن‌ها چنین‌کردند و بدانجا رفتند و چون بهبودی یافتند بجای تشکر از پیامبرصچوپانان شتران را کشتند و دست و پایشان را بریدند و چشمان‌شان را کور کردند و شتران را غارت کرده و از دین اسلام برگشتند و مرتد شدند.
پیامبرصدستور داد آنان را تعقیب کنند و بزودی دستگیر شدند و بحضور پیامبرصآوردند و دستور داد دست و پایشان را بریدند و چشمان‌شان را کور کردند کاری که با چوپانان کرده بودند با آنان شد -و آنان را در خارج مدینه در زمین سنگلاخی «حره» انداختند، طلب آب می‌کردند و کسی بدانان آب نمی‌داد تا اینکه از تشنگی جان دادند».
ابوقلابه گوید: آنان قومی بودند، که دزدی و قتل و کفر بعد از ایمان را مرتکب شدند و محارب با خدا و رسول خدا بودند و خداوند این آیه را: ﴿إِنَّمَا جَزَٰٓؤُاْ ٱلَّذِینَ یُحَارِبُونَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ﴾[المائدة: ۳۳]. نازل کرد.