شایسته‌ترین کس برای صدقه و احسان
شایسته‌ترین کس برای صدقه و احسان، فرزندان و اهل و عیال و خویشاوندان شخص احسان کننده میباشند. و قتی که شخص صدقه دهنده، برای نفقه خود و اهل و عیالش نیازمند به چیزی است که آن را صدقه می‌دهد، بخشیدن آن به بیگانه و غیر جایز نیست -چیزی که به خانه رواست، به مسجد حرام است-.
۱- جابر از پیامبرصروایت کرده است که فرمود: «إذا كان احدكم فقیرا فلیبدأ بنفسه، وإن كان فضل فعلى عیاله، وإن كان فضل فعلى ذوی قرابته، أو قال: ذوی رحمه، وان كان فضل فهاهنا وهاهنا»«هرگاه یکی از شما، فقیر باشد و بخواهد صدقه‌ای بدهد، اول از خویشتن شروع کند و اگر اضافی آورد، آن را به اهل و عیال خود بدهد، و اگر از آن هم اضافه آمد، به خویشاوندانش بدهد، و اگر از آنان نیز اضافه آمد، به دیگران بدهد». به روایت احمد و مسلم.
۲- پیامبرصفرمود: صدقه و احسان بدهید، مردی گفت: من دیناری دارم، او فرمود: آن را به خویشتن ده، او جواب داد، دینار دیگری نیز دارم، فرمود: آن را به همسرت بده، اوگفت: دینار دیگری نیزدارم، فرمود: آن را به فرزندت بده، او گفت: دینار دیگری نیز دارم، فرمود: آن را به خدمت‌گزارت بده، اوگفت: دینار دیگری نیز دارم، فرمود: خودت بهتر می‌دانی، آن را به هر کس که می‌خواهی بده. به روایت ابوداود و نسائی و حاکم که آن را «صحیح» نیز دانسته است.
۳- پیامبرصفرمود: «كفى بالمرء إثما أن یضیع من یقوت»«برای گناهکار بودن مرد، کافی است که روزی خورندگان خویش را تباه سازد و بحال آن‌ها نرسد». به روایت مسلم و ابوداود.
و پیامبرصفرمود: «أفضل الصدقة الصدقة على ذی الرحم الكاشح»«بهترین صدقه و احسان، صدقه و احسان‌دادن به خویشاوند ناراضی و کینه‌توز خود میباشد». به روایت طبرانی و حاکم که آن را تصحیح نیز کرده است.